рэ́гентка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́гентка рэ́генткі
Р. рэ́генткі рэ́гентак
Д. рэ́гентцы рэ́генткам
В. рэ́гентку рэ́гентак
Т. рэ́генткай
рэ́генткаю		 рэ́генткамі
М. рэ́гентцы рэ́гентках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́гентка ж. (женщина регент) ре́гентша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́гентка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да рэгент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́гент, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Часовы правіцель манархічнай дзяржавы.

2. Дырыжор хору, пераважна царкоўнага.

|| ж. рэ́гентка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. рэ́генцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́гентша разг.

1. (женщина-регент) рэ́гентка, -кі ж.;

2. (жена регента) разг. рэ́генціха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

regent

[ˈri:dʒənt]

n.

1) рэ́гент -а m., рэ́гентка f.

2) член унівэрсытэ́цкае ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

leader

[ˈli:dər]

n.

1) правады́р, кіраўні́к -а́ m., лі́дэр -а m.

2) рэ́гент -а m., рэ́гентка f.; кіраўні́к (арке́стру, хо́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)