рэвальвер назоўнік | мужчынскі род

Многазарадная ручная агнястрэльная зброя з рухомым барабанным магазінам.

  • Страляць з рэвальвера.
  • Спартыўны р.

|| прыметнік: рэвальверны.

Рэвальверны станок (спецыяльны тэрмін) — такарны або свідравальны станок з рухомай галоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэвальве́р м. револьве́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рэвальвер, ‑а, м.

Ручная агнястрэльная наразная зброя з рухомым барабанным магазінам. Раз’юшаны камендант выхапіў рэвальвер, стрэліў два разы. Колас.

[Ад лац. revolver.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наган назоўнік | мужчынскі род

Рэвальвер з рухомым барабанам.

|| прыметнік: наганны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

револьве́р рэвальве́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

revolver [rɪˈvɒlvə] n. рэвальве́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кольт назоўнік | мужчынскі род

Рэвальвер (а таксама кулямёт або іншая стралковая зброя) асобай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наган, ‑а, м.

Рэвальвер з барабанам, які круціцца.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляворвар ’рэвальвер’ (Шат.). Сапсаванае народнае рэвальвер, якое (праз рус.) з франц. revolver ’тс’. Аднак націскное о падказвае нам аб іншай крыніцы запазычання — польск. rewolwer, якое з англ. revolver ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rewolwer, ~u

м. рэвальвер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)