рэаста́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэаста́т рэаста́ты
Р. рэаста́та рэаста́таў
Д. рэаста́ту рэаста́там
В. рэаста́т рэаста́ты
Т. рэаста́там рэаста́тамі
М. рэаста́це рэаста́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэаста́т, -а, М -ста́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для рэгулявання сілы току і яго напружання.

|| прым. рэаста́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэаста́т м., физ. реоста́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэастат 9/230

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рэаста́т, ‑а, М ‑стаце, м.

Электрычны прыбор, які рэгулюе сілу току або напружання ў электрычным ланцугу.

[Грэч. rheos — цячэнне і statós — нерухомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэастат

т. 13, с. 537

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэаста́т м. эл. Rheostát m -(e)s, -e і -en, -en; Régelwiderstand m -(e)s, -stände, Wíderstand m;

пускавы́ рэаста́т Ánlasswiderstand m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэаста́т

(ад гр. rheos = цячэнне + -стат)

прыстасаванне для рэгуліроўкі сілы току і напружання ў электрычным ланцугу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

реоста́т физ. рэаста́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rheostat [ˈrɪəstæt] n. phys. рэаста́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)