рыштунокъ

Том: 31, старонка: 23.

img/31/31-023_0131_Рыштунокъ.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Рышту́нак ’набор неабходных для працы прыстасаванняў’ (ТСБМ, Гарб.), ст.-бел. рыштунокъ, риштунокъ, ринштунокъ, рынштунокъ ’рыштунак’ (1530). Запазычана праз польск. rynsztunek ’узбраенне’, ’рыштунак’ з ням. Rüstung ’рыштунак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)