рыццё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рыццё́
Р. рыцця́
Д. рыццю́
В. рыццё́
Т. рыццём
М. рыцці́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыццё ср. рытьё; см. рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыццё н Gráben n -s; Scháufeln n -s (рыдлёўкай); Schnárren n -s (лапамі); Dúrchwühlen n -s, Úmwühlen n -s (перарыванне);

рыццё кана́вы Áusheben éines Grábens

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рыць, ры́ю, ры́еш, ры́е; ры́ты; незак., што.

1. Капаць, раскопваць рыхлае, сыпкае (лычом, рылам); капаючы, даставаць з зямлі, вырываць.

Свіння рые пожню.

Дзік рые бульбу.

2. Вымаючы зямлю, рабіць паглыбленне (пра жывёл).

Барсук рые нару.

|| зак. вы́рыць, -рыю, -рыеш, -рые; -рыты.

В. нару.

|| наз. рыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рытьё

1. капа́нне, -ння ср.; рыццё, -цця́ ср.;

2. рыццё, -цця́ ср., капа́нне, -ння ср.; см. рыть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rycie

н. рыццё; капанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wühleréi

f -, -en

1) капа́нне, рыццё

2) падбухто́рванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gewühl

n -(e)s

1) ціскані́на, штурхані́на

2) капа́нне, рыццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grzebanie

н.

1. рыццё, капанне;

2. важданне, важданіна, корпанне;

3. пахаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)