рытуа́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рытуа́л рытуа́лы
Р. рытуа́лу рытуа́лаў
Д. рытуа́лу рытуа́лам
В. рытуа́л рытуа́лы
Т. рытуа́лам рытуа́ламі
М. рытуа́ле рытуа́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рытуа́л, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Парадак абрадавых дзеянняў.

Р. пахавання.

2. Тое, што і цырымонія.

Воінскія рытуалы.

|| прым. рытуа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рытуа́л, -лу м. ритуа́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рытуа́л, ‑у, м.

1. Сукупнасць абрадаў, якія суправаджаюць рэлігійны акт.

2. Выпрацаваны звычаем ці ўстаноўлены парадак выканання чаго‑н.; цырыманіял. Гэта была дзівосная пагулянка. Нават з захаваннем марскога рытуалу: без закускі, так, як заведзена гэта, кажуць, у маракоў, мы выпілі па чарцы каньяку і заспявалі песню ... Скрыган. Скончылася гэта зусім нечакана. Рытуал патрабаваў, каб закаханы наведаў тыя месцы, дзе ён бываў шчаслівы. Караткевіч.

[Ад лац. ritualis — абрадавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рытуал

т. 13, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рытуа́л м.

1. рэл. Rituál n -s, -e;

2. (цырыманіял) Zeremoni¦éll n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рытуа́л

(лац. ritualis = абрадавы)

1) прынятая паслядоўнасць абрадавых дзеянняў;

2) цырымонія, устаноўлены парадак выканання чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рытуа́л

(лац. ritualis = абрадавы)

1) прынятая паслядоўнасць абрадавых дзеянняў (напр. р. вянчання);

2) устаноўлены парадак выканання чаго-н. (напр. вясельны р., р. прыняцця прысягі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ритуа́л книжн. рытуа́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цырыманія́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Распарадак, устаноўлены для якой-н. цырымоніі (у 1 знач.); рытуал (у 2 знач.).

Воінскія цырыманіялы.

|| прым. цырыманія́льны, -ая, -ае.

Ц. марш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)