ры́тарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́тарскі ры́тарская ры́тарскае ры́тарскія
Р. ры́тарскага ры́тарскай
ры́тарскае		 ры́тарскага ры́тарскіх
Д. ры́тарскаму ры́тарскай ры́тарскаму ры́тарскім
В. ры́тарскі (неадуш.)
ры́тарскага (адуш.)		 ры́тарскую ры́тарскае ры́тарскія (неадуш.)
ры́тарскіх (адуш.)
Т. ры́тарскім ры́тарскай
ры́тарскаю		 ры́тарскім ры́тарскімі
М. ры́тарскім ры́тарскай ры́тарскім ры́тарскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да рытара, уласцівы яму. Рытарскі прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Старажытнай Грэцыі і Рыме: прамоўца, а таксама настаўнік красамоўства.

|| прым. ры́тарскі, -ая, -ае.

Рытарскае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ри́торский ры́тарскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)