Рыжыкаў Іосіф Іванавіч

т. 13, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рыжыкаў Мікалай Максімавіч

т. 13, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ры́жыкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ры́жыкі
Р. Ры́жыкаў
Д. Ры́жыкам
В. Ры́жыкі
Т. Ры́жыкамі
М. Ры́жыках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засо́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. саліць.

2. Спосаб, якасць салення прадуктаў.

Халодная з. рыжыкаў.

Спецыяльны рэцэпт засолкі агуркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́жык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́жык ры́жыкі
Р. ры́жыка ры́жыкаў
Д. ры́жыку ры́жыкам
В. ры́жык ры́жыкі
Т. ры́жыкам ры́жыкамі
М. ры́жыку ры́жыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́жык, ‑а, м.

Ядомы пераважна рыжага колеру грыб сямейства сыраежкавых. Пад добры год у глінішчы была процьма рыжыкаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суглі́нак, ‑нку, м.

Гліністая, глеба са значнай колькасцю пяску. Дзе-нідзе, на ўскрайку лесу, на суглінку сядзела сям’я зеленаватых рыжыкаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засольваць — засаліць; засол. Засолка агуркоў. // Спосаб, якасць салення. Моцная засолка. Халодная засолка рыжыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Макру́хі ’грыбы, падобныя да рыжыкаў, толькі больш цёмныя’ (Інстр. II; калінк., Мат. Гом.; уздз., Нар. словатв.). Утварэнне, аналагічнае да папярэдняй лексемы. У іншых гаворках іх называюць мачонкі (Інстр. II, 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́цьма, ‑ы, ж.

1. Вялікае мноства, безліч. Пад добры год у глінішчы была процьма рыжыкаў. Васілевіч. На ўзмор’і народу — калі ні прыедзеш — процьма, кішмя кішыць. Гартны. З процьмы думак — Не вытканых кроснаў — Мне запомніўся узор — дзераза... Іверс.

2. Уст. Бездань, прорва. Цёмна ў вачах зрабілася, як бы ў бяздонную процьму [Юлька] паляцела. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)