Ры́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ры́га
Р. Ры́гі
Д. Ры́зе
В. Ры́гу
Т. Ры́гай
Ры́гаю
М. Ры́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Рыга» (карная аперацыя) 5/451

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рыга

т. 13, с. 488

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рыга (г.) 1/173, 211; 2/113; 6/268, 269, 276; 7/18, 328, 421, 580, 581; 8/405; 9/188, 206—207, 599; 10/458, 495

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ры́га ж. Ríga n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рыга ’князь, ’начальнік’, ’ваявода’ (Гарб.), ст.-руск. рига ’кароль’. З грэч. ῥήγας ’кароль’ ад лац. rex, regis ’тс’ (Фасмер, 3, 481).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ры́га

Ст.-бел.

1. Ліман.

2. Рачное вусце, дзе рака падзяляецца на рукавы пры ўпадзенні ў мора; сутокі ракі.

3. Князь, начальнік, ваявода (Гарб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Рыга-Арлоўская чыгунка

т. 13, с. 489

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рыга-Арлоўская чыгунка 3/119; 6/352; 7/61, 563; 9/207; 11/239, 240; 12/113

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ри́га г. Ры́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)