рыбнай гаспадаркі беларускі НДІ

т. 13, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ры́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́бны ры́бная ры́бнае ры́бныя
Р. ры́бнага ры́бнай
ры́бнае		 ры́бнага ры́бных
Д. ры́бнаму ры́бнай ры́бнаму ры́бным
В. ры́бны (неадуш.)
ры́бнага (адуш.)		 ры́бную ры́бнае ры́бныя (неадуш.)
ры́бных (адуш.)
Т. ры́бным ры́бнай
ры́бнаю		 ры́бным ры́бнымі
М. ры́бным ры́бнай ры́бным ры́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

азёрна-ры́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азёрна-ры́бны азёрна-ры́бная азёрна-ры́бнае азёрна-ры́бныя
Р. азёрна-ры́бнага азёрна-ры́бнай
азёрна-ры́бнае		 азёрна-ры́бнага азёрна-ры́бных
Д. азёрна-ры́бнаму азёрна-ры́бнай азёрна-ры́бнаму азёрна-ры́бным
В. азёрна-ры́бны (неадуш.)
азёрна-ры́бнага (адуш.)		 азёрна-ры́бную азёрна-ры́бнае азёрна-ры́бныя (неадуш.)
азёрна-ры́бных (адуш.)
Т. азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнай
азёрна-ры́бнаю		 азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнымі
М. азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнай азёрна-ры́бным азёрна-ры́бных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

Займацца рыбнай лоўляй; быць рыбаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ры́бна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ры́бна
Р. Ры́бны
Д. Ры́бне
В. Ры́бну
Т. Ры́бнай
Ры́бнаю
М. Ры́бне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам, а таксама як аматар рыбнай лоўлі.

Калі бацька р., дык і дзеці ў ваду глядзяць (з нар.).

|| ж. рыба́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і. -чак.

|| прым. рыба́цкі, -ая, -ае і рыба́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́ўчы², -ага, мн. -ыя, -ых, м. (гіст.).

У Расіі да 17 ст.: службовая асоба, якая ведала дварцовым паляваннем і рыбнай лоўляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вудзі́льнік

‘прылада для рыбнай лоўлі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вудзі́льнік вудзі́льнікі
Р. вудзі́льніка вудзі́льнікаў
Д. вудзі́льніку вудзі́льнікам
В. вудзі́льнік вудзі́льнікі
Т. вудзі́льнікам вудзі́льнікамі
М. вудзі́льніку вудзі́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

sinker [ˈsɪŋkə] n. грузі́ла (для рыбнай лоўлі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рыбагаспада́рчы, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з рыбнай гаспадаркай, прызначаны для яе. Рыбагаспадарчая ўстанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)