ручаі́на, -ы, мн. -ы, -чаі́н, ж.

Невялікі ручай.

Вясна разлівалася ручаінамі.

|| памянш.-ласк. ручаі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ручаі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ручаі́на ручаі́ны
Р. ручаі́ны ручаі́н
Д. ручаі́не ручаі́нам
В. ручаі́ну ручаі́ны
Т. ручаі́най
ручаі́наю		 ручаі́намі
М. ручаі́не ручаі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ручаі́на ж. руче́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ручаі́на, ‑ы, ж.

Невялікі ручай. Дзе ціха бяжыць ручаіна З празрыстай крыніцы лясной, Стаіць маладая каліна У белым убранні вясной. Матэвушаў. Павел знайшоў тры ручаіны, што выцякалі з возера. Ваданосаў. Лугамі ды пералескамі ішла вясна, разлівалася ручаінамі, першымі жаваранкамі спявала ў небе. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ручаі́на ж, руча́й м Bach m -(e)s, Bäche; Wíldbach m (бурны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ручаі́на

1. Перасыхаючы ручай; веснавы ці дажджавы паток (Слаўг., Сміл. Шат.).

2. Вільготнае месца, дзе сочыцца крынічная вада і адкуль пачынае цячы ручай (Рэч., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

струме́ністы, -ая, -ае.

1. Які складаецца са струменяў, у выглядзе струменяў.

Струменістая ручаіна.

2. Які струменіцца (паэт.).

Струменістая смуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brook​1 [brʊk] n. руча́й, ручаі́на, ручаі́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ручаі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да ручаіна; невялікая ручаіна. Па дарогах струменілі вясёлыя, шумлівыя ручаінкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brooklet

[brʊklət]

n.

ручаёк -йка́ m., ручаі́на, ручаі́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)