ру́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́тавы ру́тавая ру́тавае ру́тавыя
Р. ру́тавага ру́тавай
ру́тавае		 ру́тавага ру́тавых
Д. ру́таваму ру́тавай ру́таваму ру́тавым
В. ру́тавы (неадуш.)
ру́тавага (адуш.)		 ру́тавую ру́тавае ру́тавыя (неадуш.)
ру́тавых (адуш.)
Т. ру́тавым ру́тавай
ру́таваю		 ру́тавым ру́тавымі
М. ру́тавым ру́тавай ру́тавым ру́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ру́тавы ру́товый;

р. але́й — ру́товое ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да руты; уласцівы руце. Рутавы ліст. Рутавы пах. // Зроблены, прыгатаваны з руты.

2. у знач. наз. ру́тавыя, ‑ых. Сямейства трапічных ці субтрапічных двухдольных раздзельнапялёсткавых раслін, у лісцях якіх змяшчаецца эфірнае масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́товый ру́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Руцьмя́ны ’рутавы, упрыгожаны рутай’ (Кліх.; маладз., Гіл.), руцьвя́ны ’тс’ (Стан.). Ад рута (гл.) з рэдкім суфіксам ‑мян‑, паводле Карскага (2–3, 43).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)