русі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. русі́зм русі́змы
Р. русі́зма русі́змаў
Д. русі́зму русі́змам
В. русі́зм русі́змы
Т. русі́змам русі́змамі
М. русі́зме русі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

русі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Слова ці моўны зварот, запазычаныя якой-н. мовай з рускай або ўтвораныя па рускамоўным узоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

русі́зм м., лингв. руси́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

русізм

т. 13, с. 457

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

русі́зм, ‑а, м.

Слова ці моўны зварот, запазычаныя з рускай мовы ці ўтвораныя па ўзору рускіх слоў і выразаў. У .. беларускай мове [Багдановіча] сапраўды было, асабліва ў пачатковым перыядзе творчасці, багата русізмаў. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русі́зм м. лінгв. Russizísmus m -, -men

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

руси́зм лингв. русі́зм, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rusycyzm, ~u

м. лінгв. русізм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бро́сіць ’кінуць’ (Бяльк., з песні). Русізм? Параўн. і Фасмер, 1, 218.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пыла́ць ’гарэць полымем’: дровы пылаюць у печы (Некр.). Русізм? Гл. палаць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)