руса́лачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
руса́лачка |
руса́лачкі |
| Р. |
руса́лачкі |
руса́лачак |
| Д. |
руса́лачцы |
руса́лачкам |
| В. |
руса́лачку |
руса́лачак |
| Т. |
руса́лачкай
руса́лачкаю |
руса́лачкамі |
| М. |
руса́лачцы |
руса́лачках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руса́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк. да русалка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руса́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
У народных павер’ях — істота ў выглядзе аголенай жанчыны з доўгімі распушчанымі валасамі, якая жыве ў вадзе або жыце.
|| памянш.-ласк. руса́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. руса́лчын, -а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)