Русакі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Русакі́
Р. Русако́ў
Д. Русака́м
В. Русакі́
Т. Русака́мі
М. Русака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Русакі (в.) 5/416 (к.), 417; 9/184, 595 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

руса́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руса́к русакі́
Р. русака́ русако́ў
Д. русаку́ русака́м
В. русака́ русако́ў
Т. русако́м русака́мі
М. русаку́ русака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руса́к, ‑а, м.

Шэры заяц, які захоўвае (у адрозненне ад беляка) аднолькавую афарбоўку зімой і летам. На тэрыторыі Беларускай ССР вядуцца зайцы русакі і белякі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)