руса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Шэры заяц, які захоўвае аднолькавую афарбоўку зімой і летам.

|| прым. русако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руса́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руса́к русакі́
Р. русака́ русако́ў
Д. русаку́ русака́м
В. русака́ русако́ў
Т. русако́м русака́мі
М. русаку́ русака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

руса́к, -ка́ м. (заяц) руса́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к​I (заяц) руса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к​II (русский человек) разг. руса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к, ‑а, м.

Шэры заяц, які захоўвае (у адрозненне ад беляка) аднолькавую афарбоўку зімой і летам. На тэрыторыі Беларускай ССР вядуцца зайцы русакі і белякі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русак

т. 13, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

руса́к м заал (заяц) gráuer Háse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Русак Галіна

т. 13, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Русак Адам Герасімавіч

т. 13, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)