руса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Шэры заяц, які захоўвае аднолькавую афарбоўку зімой і летам.

|| прым. русако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руса́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руса́к русакі́
Р. русака́ русако́ў
Д. русаку́ русака́м
В. русака́ русако́ў
Т. русако́м русака́мі
М. русаку́ русака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руса́к, -ка́ м. (заяц) руса́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к​I (заяц) руса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к​II (русский человек) разг. руса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́к, ‑а, м.

Шэры заяц, які захоўвае (у адрозненне ад беляка) аднолькавую афарбоўку зімой і летам. На тэрыторыі Беларускай ССР вядуцца зайцы русакі і белякі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русак

т. 13, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

руса́к м. заал. (заяц) gráuer Háse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Русак Л. 10/569

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Русак С. 7/556

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)