румя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; незак.

1. каго-што. Фарбаваць румянамі.

Р. сабе твар.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць румянцам.

Мароз румяніць шчокі.

Зара румяніць неба.

|| зак. нарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 1 знач.) і зарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

|| звар. румя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 1 знач.); зак. нарумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

румя́ніць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. румя́ню румя́нім
2-я ас. румя́ніш румя́ніце
3-я ас. румя́ніць румя́няць
Прошлы час
м. румя́ніў румя́нілі
ж. румя́ніла
н. румя́ніла
Загадны лад
2-я ас. румя́нь румя́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час румя́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

румя́ніць несов. румя́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

румя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

1. Выклікаць румянец на твары, шчоках. А новы дзень румяніць людзям шчокі, Бо з сонцам пачынаюць дзень. Тармола. Ты думаеш аб сярдзітых завірухах, якія так прыгожа румяняць шчокі і бадзёраць падарожнік... Якімовіч.

2. Пакрываць румянамі (твар, шчокі). Румяніць твар.

3. Рабіць чырвоным, пакрываць румянцам (у 2 знач.). Румяніць возера зара. Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румя́ніць

1. (рабіць чырвоным) röten;

2. (падмаляваць) Rot ánlegen, schmínken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нарумя́ніць гл. румяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарумя́ніць гл. румяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

румя́нить несов. румя́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Злёгку нарумяніць, зрабіць румяным.

2. і без дап. Румяніць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымаглё́ўваць

‘румяніць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вымаглё́ўваю вымаглё́ўваем
2-я ас. вымаглё́ўваеш вымаглё́ўваеце
3-я ас. вымаглё́ўвае вымаглё́ўваюць
Прошлы час
м. вымаглё́ўваў вымаглё́ўвалі
ж. вымаглё́ўвала
н. вымаглё́ўвала
Загадны лад
2-я ас. вымаглё́ўвай вымаглё́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вымаглё́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)