народнае паўстанне ў Румыніі 1989

т. 11, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народнае ўзброенае паўстанне ў Румыніі 1944

т. 11, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Румы́нія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Румы́нія
Р. Румы́ніі
Д. Румы́ніі
В. Румы́нію
Т. Румы́ніяй
Румы́ніяю
М. Румы́ніі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́я², -і, ж. і лей, -я, м., мн. ле́і, ле́яў.

Грашовая адзінка Румыніі і Малдовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

румы́ны, -аў, адз. -мы́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

|| ж. румы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. румы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сігура́нца, ‑ы, ж.

Гіст. Палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.

[Рум. siguranţă.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́я ​1,

гл. леі.

ле́я ​2, ‑і, ж.

Грашовая адзінка Сацыялістычнай Рэспублікі Румыніі.

[Рум. leu.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Румыніі, румын, належыць ім. Румынская мова. Румынская Народная Рэспубліка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́ны, ‑н; адз. румын, ‑а, м.; румынка, і, ДМ ‑нцы; мн. румынкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гагау́зы, ‑аў; адз. гагауз, ‑а, м.; гагаузка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. гагаузкі, ‑зак; ж.

Народ, па культуры блізкі да балгар, які жыве ў Малдаўскай і Украінскай ССР, а таксама ў Балгарыі і Румыніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)