румынская мова

т. 13, с. 448

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Румынская нізіна

т. 13, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

румы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Румыніі, румын, належыць ім. Румынская мова. Румынская Народная Рэспубліка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. румы́нскі румы́нская румы́нскае румы́нскія
Р. румы́нскага румы́нскай
румы́нскае		 румы́нскага румы́нскіх
Д. румы́нскаму румы́нскай румы́нскаму румы́нскім
В. румы́нскі (неадуш.)
румы́нскага (адуш.)		 румы́нскую румы́нскае румы́нскія (неадуш.)
румы́нскіх (адуш.)
Т. румы́нскім румы́нскай
румы́нскаю		 румы́нскім румы́нскімі
М. румы́нскім румы́нскай румы́нскім румы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Romanian​1 [rʊˈmeɪniən] n.

1. румы́н; румы́нка;

the Romanians румы́ны

2. румы́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

румы́нскі rumänisch;

румы́нская мо́ва die rumänische Spráche, das Rumänische (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

малда́ўска-румы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. малда́ўска-румы́нскі малда́ўска-румы́нская малда́ўска-румы́нскае малда́ўска-румы́нскія
Р. малда́ўска-румы́нскага малда́ўска-румы́нскай
малда́ўска-румы́нскае		 малда́ўска-румы́нскага малда́ўска-румы́нскіх
Д. малда́ўска-румы́нскаму малда́ўска-румы́нскай малда́ўска-румы́нскаму малда́ўска-румы́нскім
В. малда́ўска-румы́нскі (неадуш.)
малда́ўска-румы́нскага (адуш.)		 малда́ўска-румы́нскую малда́ўска-румы́нскае малда́ўска-румы́нскія (неадуш.)
малда́ўска-румы́нскіх (адуш.)
Т. малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскай
малда́ўска-румы́нскаю		 малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскімі
М. малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскай малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Romanian

[ruˈmeɪniən]

1.

adj.

румы́нскі

2.

n.

1) румы́н -а m., румы́нка f.

2) жы́хар Румы́ніі

3) румы́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АЎТАКЕФА́ЛІЯ

(ад аўта... + грэч. kephale галава),

аўтакефальная царква, у праваслаўі самастойная, арганізацыйна незалежная ад канстанцінопальскага патрыярха царква. Першыя аўтакефальныя цэрквы ўзніклі ў 4 ст. ў працэсе адасаблення патрыярхій і мітраполій у правінцыях Візантыі (Александрыі, Антыёхіі, Палесціне). Сёння ў свеце існуе 15 аўтакефальных правасл. цэркваў: Канстанцінопальская, Александрыйская, Антыяхійская, Іерусалімская, Руская, Грузінская, Сербская, Румынская, Балгарская, Кіпрская, Эладская, Албанская, Чэхаславацкая, Польская, Амерыканская (пералічаны паводле часу атрымання аўтакефаліі). Аўтакефальныя цэрквы не маюць адзінага цэнтра і кіраўніка. Ні адзін з патрыярхаў не мае якіх-н. адм. пераваг у параўнанні з іншымі кіраўнікамі аўтакефаліі. Гл. таксама Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква, Епархія.

В.П.Оргіш.

т. 2, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)