румы́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. румы́нка румы́нкі
Р. румы́нкі румы́нак
Д. румы́нцы румы́нкам
В. румы́нку румы́нак
Т. румы́нкай
румы́нкаю		 румы́нкамі
М. румы́нцы румы́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

румы́нка румы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

румы́нка,

гл. румыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́ны, -аў, адз. -мы́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

|| ж. румы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. румы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rumunka

ж. румынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

румы́ны, ‑н; адз. румын, ‑а, м.; румынка, і, ДМ ‑нцы; мн. румынкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Romanian​1 [rʊˈmeɪniən] n.

1. румы́н; румы́нка;

the Romanians румы́ны

2. румы́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Romanian

[ruˈmeɪniən]

1.

adj.

румы́нскі

2.

n.

1) румы́н -а m., румы́нка f.

2) жы́хар Румы́ніі

3) румы́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)