рулявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. руль.

2. у знач. наз. рулявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. На судне: чалавек, які кіруе рулём, а таксама спецыяліст, які рэгулюе кіраванне рулём.

Гэты чалавек — наш р. (перан.: вядзе нас наперад).

|| ж. рулява́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рулявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рулявы́ рулява́я руляво́е рулявы́я
Р. руляво́га руляво́й
руляво́е		 руляво́га рулявы́х
Д. руляво́му руляво́й руляво́му рулявы́м
В. рулявы́ (неадуш.)
руляво́га (адуш.)		 руляву́ю руляво́е рулявы́я (неадуш.)
рулявы́х (адуш.)
Т. рулявы́м руляво́й
руляво́ю		 рулявы́м рулявы́мі
М. рулявы́м руляво́й рулявы́м рулявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рулявы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. рулявы́ рулява́я рулявы́я
Р. руляво́га руляво́й рулявы́х
Д. руляво́му руляво́й рулявы́м
В. руляво́га руляву́ю рулявы́х
Т. рулявы́м руляво́й
руляво́ю		 рулявы́мі
М. рулявы́м руляво́й рулявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рулявы́

1. прил. рулево́й;

2. в знач. сущ. рулево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рулявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да руля (у 1 знач.). Рулявое кола. Рулявое вясло. □ За мачтай цямнела нерухомая постаць рулявога матроса. Час ад часу ён круціў штурвальнае кола. Самуйлёнак.

2. у знач. наз. рулявы́, ‑ога, м. Чалавек, які кіруе рулём на судне. Жвавы падлетак прабягае па палубе. Каля капітанскай рубкі яго спыняе рулявы. Каршукоў. Моўчкі глядзяць вартавыя, Дазорныя і рулявыя. Лось. // перан. Пра кіраўніка, правадыра. У баях цяжкіх, на барыкадах ты ішла пад сцягам баявым. Слаўная ўдарная брыгада — нашага народа рулявы. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рулявы́ разм.

1. Stéuer-;

руляво́е ко́ла Lénkrad n -(e)s, -räder, Stéuerrad n;

рулявы́ механі́зм Stéuemng f -, -en;

2. у знач. наз. м. Stéuermann m -(e)s, -männer і -leute; Rúdergänger m -s, - (матрос, які стаіць каля стырна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

руль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прыстасаванне для кіравання рухам судна, самалёта, аўтамабіля.

Р. аўтамабіля.

Паветраны р. (у лятальнага апарата). Сядзець, стаяць за рулём.

Стаяць каля руля (таксама перан.: кіраваць; кніжн.).

|| прым. рулявы́, -а́я, -о́е.

Рулявое кола.

Рулявое кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рулявы, стырнавы, стырнік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

кармавы́², -а́я, -о́е.

1. гл. карма.

2. у знач. наз. кармавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х. Матрос, які працуе на карме; рулявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рулево́й

1. прил. рулявы́; уст. стырнавы́;

2. сущ. рулявы́, -во́га м.; уст. стырнавы́, -во́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)