руле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. руле́нне
Р. руле́ння
Д. руле́нню
В. руле́нне
Т. руле́ннем
М. руле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руле́нне ср. руле́ние, рулёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. руліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; незак.

Тое, што і руляваць.

|| зак. вы́руліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

|| наз. руле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руле́ние

1. руле́нне, -ння ср., стырнава́нне, -ння ср.;

2. руле́нне, -ння ср.; см. рули́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)