Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ружо́ўнікм. роза́рий, роза́риум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ружо́ўнік, ‑а, м.
Гадавальнік, дзе вырошчваюцца ружы, а таксама кветнік руж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
роза́рийироза́риумружо́ўнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раза́рый, ‑я, м.
Разм. Тое, што і ружоўнік. [Купала] .. вадзіў аглядаць сад, зусім па-дзіцячы радуючыся даволі вялікаму разарыю, якім ён асабліва ганарыўся.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раза́рый
(лац. rosarium, ад лац. rosa = ружа)
сад, у якім разводзяць ружы; ружоўнік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
rosary
[ˈroʊzəri]
n., pl. -ries
1) ружа́нец -ца m.
2) ружо́ўнік -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВЕ́ТЭМАА (Vetemaa) Эн
(н. 20.6.1936, Талін),
эстонскі пісьменнік. Засл. пісьменнік Эстоніі (1977). Скончыў Талінскі політэхн.ін-т (1959), Талінскую кансерваторыю (1965). Друкуецца з 1958. Аўтар паэт. зб-каў «Пераломны ўзрост» (1962), «Гульня ў снежкі» (1966), цыкла «маленькіх раманаў» («Манумент», 1965; «Стомленасць», 1967; «Рэквіем для губнога гармоніка», 1968; «Яйкі па-кітайску», 1969), рамана «Серабрыстая стужка» (1977). У творах узнімае маральна-этычныя праблемы, праблемы узаемаадносін сучасніка з грамадствам, крытыкуе цынічна-спажывецкія адносіны яго да жыцця. Майстар сац. гратэску (п’есы «Вячэра на пецярых», 1974; «Зноў гора ад розуму», 1975; «Ружоўнік», паст. 1976), камедыёграф («Сусана, або Школа майстроў», нап. 1974, і інш.). Зрабіў стылізаванае пералажэнне нар.эст. эпасу «Успаміны Калевіпоэга» (1971).