рудако́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рудако́п рудако́пы
Р. рудако́па рудако́паў
Д. рудако́пу рудако́пам
В. рудако́па рудако́паў
Т. рудако́пам рудако́памі
М. рудако́пе рудако́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рудако́п м., уст. рудоко́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудако́п, ‑а, м.

Уст. Горнарабочы ў рудніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудоко́п уст. рудако́п, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

górnik

м. гарняк, рудакоп, шахцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

металу́рг

(ням. Metallurg, ад гр. metallurgos = рудакоп, металіст)

спецыяліст па металургіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гарняк, шахцёр / здабывае вугаль: вуглякоп (уст.) / здабывае руду: рудакоп (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)