рубі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рубі́н рубі́ны
Р. рубі́ну рубі́наў
Д. рубі́ну рубі́нам
В. рубі́н рубі́ны
Т. рубі́нам рубі́намі
М. рубі́не рубі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рубі́н, -у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру.

|| прым. рубі́навы, -ая, -ае.

Р. колер (чырвоны). Р. пярсцёнак (з рубінам).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рубі́н, -ну м., мин. руби́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубі́н, ‑у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру. Дзе шуміць пад ветрамі Урал на вяршынях кастрамі рабін, нібы долю сваю, каля скал рудакопы шукалі рубін. Вялюгін. Толькі рубін блішчыць на пярсцёнку ранейшым бляскам. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубін

т. 13, с. 421

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рубін (сорт пеларгоніі) 8/371

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рубін (сорт радыскі) 9/49

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рубін 3/149; 5/465, 530, 538; 7/208—209 (укл.); 9/161—162

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рубі́н м. Rubín m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рубі́н

(с.-лац. robinus, ад лац ruber = чырвоны)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў, які з’яўляецца разнавіднасцю карунду, каштоўны камень чырвонага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)