рубцо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рубцо́вы |
рубцо́вая |
рубцо́вае |
рубцо́выя |
| Р. |
рубцо́вага |
рубцо́вай
рубцо́вае |
рубцо́вага |
рубцо́вых |
| Д. |
рубцо́ваму |
рубцо́вай |
рубцо́ваму |
рубцо́вым |
| В. |
рубцо́вы (неадуш.)
рубцо́вага (адуш.) |
рубцо́вую |
рубцо́вае |
рубцо́выя (неадуш.)
рубцо́вых (адуш.) |
| Т. |
рубцо́вым |
рубцо́вай
рубцо́ваю |
рубцо́вым |
рубцо́вымі |
| М. |
рубцо́вым |
рубцо́вай |
рубцо́вым |
рубцо́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рубе́ц¹, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.
1. Глыбокі след на целе пасля зажыўшай раны.
2. Паглыблены след, засечка на чым-н.
3. Патоўшчанае шво на тканіне, скуры.
|| памянш. ру́бчык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым-.
рубцо́вы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)