рубе́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рубе́жны |
рубе́жная |
рубе́жнае |
рубе́жныя |
| Р. |
рубе́жнага |
рубе́жнай
рубе́жнае |
рубе́жнага |
рубе́жных |
| Д. |
рубе́жнаму |
рубе́жнай |
рубе́жнаму |
рубе́жным |
| В. |
рубе́жны (неадуш.)
рубе́жнага (адуш.) |
рубе́жную |
рубе́жнае |
рубе́жныя (неадуш.)
рубе́жных (адуш.) |
| Т. |
рубе́жным |
рубе́жнай
рубе́жнаю |
рубе́жным |
рубе́жнымі |
| М. |
рубе́жным |
рубе́жнай |
рубе́жным |
рубе́жных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рубе́ж, -бяжа́, мн. -бяжы́, -бяжо́ў, м.
1. Тое, што і граніца (у 1 знач.).
Вадзяны р.
Зорка ахоўваць рубяжы нашай Радзімы.
У яго жыцці намеціўся новы р. (перан.).
2. Паласа зямлі, зручная або абсталяваная для вядзення баявых дзеянняў.
Абаронны р.
Выйсці на новыя рубяжы (таксама перан.: прыступіць да вырашэння новых задач).
|| прым. рубе́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)