ро́тор техн. ро́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́тар м., тех. ро́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́тар ’вярчальная частка машыны (электрычнага генератара, турбіны і пад.)’ (ТСБМ). З рус. ро́тор, якое з англ. rotor ці ням. Rotor ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́тар

(рус. ротор, ад лац. rotare = вярцець)

1) вярчальная частка электрычнай машыны, якая знаходзіцца ўнутры статара;

2) вярчальная частка паравой турбіны, кампрэсара, гідраматора і г.д. (параўн. статар 2);

3) нясучы вінт верталёта;

4) мат. вектар, які характарызуе вярчальны рух у дадзеным пункце вектарнага поля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)