ро́стверк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ро́стверк
Р. ро́стверка
Д. ро́стверку
В. ро́стверк
Т. ро́стверкам
М. ро́стверку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́стверк стр. ро́стверк, -ка м.;

деревя́нный ро́стверк драўля́ны ро́стверк;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́стверк м., стр. ро́стверк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́стверк, ‑а, м.

Спец. Ніжняя частка фундамента збудавання. Жалезабетонны ростверк.

[Ням. Rostwerk.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́стверк

(ням. Rostwerk, ад Rost = краты + Werk = пабудова)

ніжняя частка фундамента збудавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)