Verbum

анлайнавы слоўнік

ро́жа, -ы, ж.

Інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца запаленнем скуры або слізістай абалонкі.

|| прым. ро́жысты, -ая, -ае.

Рожыстае запаленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́жа

‘хвароба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ро́жа ж., мед. ро́жа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́жа^II мед. ро́жа, -жы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́жа^I прост. мо́рда, -ды ж.;

◊

ко́рчить ро́жу крыві́ць мо́рду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́жа ¹, ‑ы, ж.

Інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца вострым запаленнем скуры або слізістых абалонак.

ро́жа ², ‑ы, ж.

Абл. Ружа. Амур і сумны і прыгожы Стаіць з павязкай на вачах Ля склепу. Часам лёгкі пах Сюды даносіцца ад рожы. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рожа,

інфекцыйная хвароба чалавека.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рожа,

інфекцыйная хвароба ў жывёл.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ро́жа ж мед Róse f -, Rótlauf m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рожа

Том: 30, старонка: 149.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)