ровня́ть несов. раўнава́ць, раўня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўня́ць несов. ровня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зраўно́ўваць несов.

1. (делать что-л. ровным, гладким) ровня́ть; сра́внивать, ура́внивать; см. зраўнава́ць 1;

2. сра́внивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раўня́ць ’выроўніваць; параўноўваць між сабой’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ), ітэратыў роўнёва́ць ’тс’ (ТС), параўн. укр. рівня́ти, рус. ровня́ть, ст.-рус. ровняти, балг. равня́. Суадноснае з раўнаць (гл.); паводле Карскага (1, 323), гэта асобныя марфалагічныя ўтварэнні, што магчыма, узыходзяць да розных зыходных форм, параўн. ро́вень: я ровень ёму (ТС) (< *orvьnь?). Гл. роўны (роўня), ровень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раўнава́ць I несов.

1. (делать ровным, гладким) ровня́ть, выра́внивать;

2. тех. рихтова́ть

раўнава́ць II несов. (испытывать чувство ревности) ревнова́ть

раўнава́ць III несов.

1. сра́внивать;

2. ура́внивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́тывать​II несов.

1. (завёртывать во что-л.) укру́чваць, закру́чваць; заго́ртваць;

2. (подворачивать, засучивать) разг. падка́сваць, зака́сваць;

3. (ровнять катком) ука́чваць, зараўно́ўваць;

4. (отправлять в тюрьму и т. п.) прост. заса́джваць, запрато́рваць;

5. (утомлять катанием) разг. утамля́ць важэ́ннем (ката́ннем), стамля́ць важэ́ннем (ката́ннем); змо́рваць важэ́ннем (ката́ннем); см. заката́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)