ро́ба, -ы, мн. -ы, роб, ж.

Грубае рабочае адзенне (звычайна парусінавае або брызентавае).

Матроская р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ро́ба ро́бы
Р. ро́бы ро́б
Д. ро́бе ро́бам
В. ро́бу ро́бы
Т. ро́бай
ро́баю		 ро́бамі
М. ро́бе ро́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́ба ж. ро́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́ба

1. уст. адзе́жа, -жы ж.;

2. спец. ро́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́ба, ‑ы, ж.

Разм. Грубае рабочае адзенне (звычайна парусінавае або брызентавае). Падабраў мне боцман Гарнітур па росту — Крэпкую марскую Робу з палатна. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́ба ж. разм. Árbeitskleidung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ро́ба

(фр. robe)

грубае рабочае адзенне, звычайна парусінавае або брызентавае (напр. у маракоў, грузчыкаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

роба

Том: 30, старонка: 115.

img/30/30-115_0720_Роба.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ро́ба ’грубае рабочае адзенне (звычайна парусінавае або брызентавае)’ (ТСБМ). Відаць, з рус. роба ’тс’, якое ўзыходзіць да франц. robe, італ. roba ’адзенне’ < ст.-в.-ням. roub ’абрабаванне, здабыча’ (Фасмер, 3, 487).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Роба Ф. 11/503

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)