ржа́ўленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ржа́ўленне
Р. ржа́ўлення
Д. ржа́ўленню
В. ржа́ўленне
Т. ржа́ўленнем
М. ржа́ўленні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ржа́ўленне ср. ржа́вление; см. ржа́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ржа́ўленне,

гл. іржаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ржа́ўленне н. Ánrosten n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іржа́ўленне і ржа́ўленне, ‑я, н.

Спец. Стан паводле знач. дзеясл. іржавець; з’яўленне ржы на паверхні чаго‑н. Іржаўленне жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ржа́вление спец. іржа́ўленне, -ння ср., (после гласных) ржа́ўленне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ábrosten

n -s каро́зія, ржаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

corrosion [kəˈrəʊʒn] n.

1. каро́зія, акісле́нне, (і)ржа́ўленне

2. каро́зія, (і)ржа́;

corrosion on the car’s body каро́зія на ко́рпусе аўтамабі́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)