ржаць гл. іржаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ржа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ржу́ ржо́м
2-я ас. ржэ́ш ржаце́
3-я ас. ржэ́ ржу́ць
Прошлы час
м. ржа́ў ржа́лі
ж. ржа́ла
н. ржа́ла
Загадны лад
2-я ас. ржы́ ржы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ржучы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ржаць несов., прям., перен. ржать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ржаць,

гл. іржаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ржаць

1. (пра каня) wíehern vi;

2. перан разм wíehernd láchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ржаць ’іржаць’ (ТСБМ, Сцяшк.), ржаць/рзаць ’тс’, ’гучна смяяцца’ (ТС). Да іржа́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іржа́ць і ржаць, (і)ржу, (і)ржэш, (і)ржэ; незак.

1. Абзывацца ржаннем (пра каня). Дзіка ржалі коні, бегаючы з сёдламі, без ездакоў, па скалечанаму полю. Гурскі.

2. Разм. Гучна, нястрымана смяяцца; рагатаць. Клас стагнаў, вохкаў, іржаў, качаўся ад смеху на лаўках. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаржа́ць, ‑ржэ; зак.

Разм. Ржаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whinny [ˈwɪni] v. ці́ха (і)ржа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)