ржаве́ць гл. іржавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ржаве́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ржаве́е ржаве́юць
Прошлы час
м. ржаве́ў ржаве́лі
ж. ржаве́ла
н. ржаве́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ржаве́ць несов. ржа́веть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ржаве́ць,

гл. іржавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іржаве́ць і (пасля галосных) ржаве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ве́е, незак.

Пакрывацца ржой.

Жалеза ржавее.

|| зак. заржаве́ць, -е́е.

|| наз. іржаве́нне і (пасля галосных) ржаве́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ржаве́ць (ver)rósten vi (s), Rost ánsetzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іржаве́ць і ржаве́ць, ‑вее; незак.

Пакрывацца ржой. Усе .. [машыны] былі пастаўлены так, каб не ржавелі і не псаваліся. Колас. Рэйкі цьмяна пабліскваюць, відаць, пачынаюць іржавець, бо цягнікі ходзяць рэдка. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ржаве́нне ср. ржа́вление; см. ржаве́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rust​2 [rʌst] v. ржаве́ць; пакрыва́цца ржо́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ржа́веть несов. іржаве́ць, (после гласных) ржаве́ць;

нож на́чал ржа́веть нож пача́ў іржаве́ць;

иго́лка начала́ ржа́веть іго́лка пачала́ ржаве́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)