ре́дкий в разн. знач. рэ́дкі;
ре́дкие во́лосы рэ́дкія валасы́;
ре́дкая ткань рэ́дкая ткані́на;
ре́дкий гость рэ́дкі госць;
ре́дкое явле́ние рэ́дкая з’я́ва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
редкий
Том: 30, старонка: 47.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
рэ́дкі
1. жи́дкий;
~кая смята́на — жи́дкая смета́на;
~кая гразь — жи́дкая грязь;
2. (не часто расположенный) ре́дкий, жи́дкий;
~кія валасы́ — ре́дкие (жи́дкие) во́лосы;
3. (не насыщенный, разрежённый) ре́дкий;
~кае паве́тра — ре́дкий во́здух;
4. ре́дкий; ре́дкостный;
р. госць — ре́дкий гость;
р. вы́падак — ре́дкий (ре́дкостный) слу́чай
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
найрадзе́йшы прил. превосх. ст. са́мый ре́дкий, редча́йший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
полужи́дкий
1. напаўва́дкі;
2. (редкий) напаўрэ́дкі; (жидковатый) рэдкава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экзэмпля́р м., в разн. знач. экземпля́р;
у трох ~рах — в трёх экземпля́рах;
рэ́дкі э. — ре́дкий экземпля́р;
сігна́льны э. — сигна́льный экземпля́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экземпля́р в разн. знач. экзэмпля́р, -ра м.; асо́бнік, -ка м.;
в трёх экземпля́рах у трох экзэмпля́рах (асо́бніках);
ре́дкий экземпля́р цветка́ рэ́дкі экзэмпля́р кве́ткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сквозно́й
1. (об отверстиях) навылётны;
сквозна́я ра́на навылётная ра́на;
сквозна́я дыра́ навылётная дзі́рка;
2. скразны́;
сквозна́я брига́да скразна́я брыга́да;
3. (просвечивающий) празры́сты; (редкий) рэ́дкі; (ажурный) ажу́рны;
◊
сквозно́й ве́тер скавы́ш;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Рэ́дкі ’вадзяністы; не густы; не часты’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Жд. 3, Жыв. НС, Нас., ПСл, Сл. ПЗБ, ТС, Ян.), рэ́дкій ’тс’ (Бяльк.); рэ́дкі ’рэдкая бульба (суп)’ (Мат. Гом.), рэ́дкія ’тс’ (Нар. словатв.), ’тс’ (Сцяшк. МГ), ’тс’ (Шатал.), рэдкае ’тс’ (ЛА, 4), рэ́дкое ’тс’ (ТС), сюды ж рэ́дзіць ’рабіць рэдкім, прарэджваць’ (ТСБМ, Касп.), рэ́джаный ’прарэджаны’ (Юрч. СНЛ). Укр. рідкий, рус. ре́дкий, польск. rzadki, палаб. rjodke, н.-луж., в.-луж. rědki, чэш. řídký, славац. riedky, славен. rédek, серб. і харв. ре́дак, макед. редок, балг. рядък, ст.-слав. рѣдъкъ. Прасл. *rědъkъ. Роднасн. літ. rẽtas ’рэдкі’, лат. rets ’тс’, лац. rēte ’мярэжа’ (Фасмер, 3, 458; Махэк₂, 532; Сной, 529).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прарэ́х, прарэ́ха ’разадранае або разрэзанае месца ў адзенні; дзірка’, ’пярэдні разрэз у штанах’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ), прарэ́х ’агрэх (у полі)’ (Скарбы), прарэшка, прарэшак ’пятля для гузіка’ (Інстр. 3), ’незасеянае месца на полі’ (Сцяшк. Сл.; гродз., Шн. 3), ’каўнер кашулі’ (Нас.). Рус. проре́ха, проре́шина, проре́ховина ’распоратае або разадранае месца ў адзенні’, ст.-рус. прарѣха. Этымалогія няпэўная. Лічыцца дэрыватам з другасным ‑х‑ (як праха, рус. сваха) ад прорэ́заць (гл. Фасмер, 3, 376 і наст.). Праабражэнскі (2, 137) узводзіць слова да рус. редкий і спасылаецца на проредь. Параўноўвалі таксама са ст.-інд. rēkhā ’паласа, рыса’, лац. rīma ’расколіна, шчыліна’ (Ільінскі, РФВ 69, 16) і з лат. risums, rìsiens ’трэшчына, разрэз’ (Мацэнаўэр, LF, 14, 92).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)