ревно

Том: 30, старонка: 44.

img/30/30-044_0280_Ревно.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Рэ́ўна ’горка; слёзна’ (Сб. 1866, 191). Укр. ревно ’горка, жаласна’, польск. rzewnie ’тс’, чэш. ryvný, řevný ’тс’. Прасл. *revьnъ/*rьvьnъ < *ruti, *revǫ ’раўці, рыкаць’; магчымае развіццё семантыкі ’той, хто раве’ > ’той, хто выказвае эмоцыі’ > ’зайздросны; жаласны’ (Борысь, 534). Гл. яшчэ раўці, раўнівы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)