ра́шкуль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ра́шкуль |
ра́шкулі |
| Р. |
ра́шкуля |
ра́шкуляў |
| Д. |
ра́шкулю |
ра́шкулям |
| В. |
ра́шкуль |
ра́шкулі |
| Т. |
ра́шкулем |
ра́шкулямі |
| М. |
ра́шкулі |
ра́шкулях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ра́шкуль спец. ра́шкуль, -ля м., ало́вак, род. ало́ўка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ра́шкуль, ‑я, м.
Вугальны аловак, палачка драўнянага вугалю для рысавання, устаўленая ў рэйсфедэр.
[Ад ням. Reißkohle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)