рачо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рачо́к рачкі́
Р. рачка́ рачко́ў
Д. рачку́ рачка́м
В. рачка́ рачко́ў
Т. рачко́м рачка́мі
М. рачку́ рачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рачо́к, -чка́ м., уменьш. рачо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш. да рак ​1; невялікі рак ​1.

2. звычайна мн. (рачкі́, ‑оў). Агульная назва групы дробных беспазваночных жывёл з класа ракападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рак¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Пакрытая панцырам прэснаводная або марская жывёліна з клюшнямі і брушкам.

Рачны р.

◊

Калі рак свісне — невядома калі або ніколі.

Паказаць, дзе ракі зімуюць каму — правучыць, пакараць каго-н.

|| памянш. рачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. ра́кавы, -ая, -ае і рачы́ны, -ая, -ае.

Ракавая шыйка (брушка рачнога рака). Рачыныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рачок С. 6/325; 12/251

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рачаня́ і рачанё, -ня́ці, мн. -ня́ты. -ня́т, н.

Дзіцяня рака, маленькі рачок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́фнія, ‑і, ж.

Прэснаводны рачок падатрада галінавусых; вадзяная блыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармы́ш, ‑а, м.

Невялікі вадзяны рачок. На мармыша добра ловіцца акунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіту́ра, ‑ы, ж.

Дробны рачок, што водзіцца ў прэсных вадаёмах і фільтруе ваду. Эпітура за год фільтруе ў 10 разоў вады больш, чым яе наступае ў Байкал з усіх прытокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рача́ла ’саха ў студні з жураўлём’ (брэсц., ДАБМ, камент.). Параўн. серб.-харв. ра̏чва ’вілападобная галіна, расоха’, што, паводле Скока (3, 94), звязана з рачок, рак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)