ратава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго-н.

|| ж. ратава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратава́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ратава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ратава́льнік ратава́льнікі
Р. ратава́льніка ратава́льнікаў
Д. ратава́льніку ратава́льнікам
В. ратава́льніка ратава́льнікаў
Т. ратава́льнікам ратава́льнікамі
М. ратава́льніку ратава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ратава́льнік м. спаса́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льнік м. Rétter m -s, -, Errétter m -s, -, Erlöser m -s, - (збаўца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ратаўні́к, ‑а, м.

Тое, што і ратавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і ратавальнік.

|| ж. ратаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ratownik

м. ратаўнік, ратавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спаса́тель

1. ратава́льнік, -ка м., ратаўні́к, -ка́ м.;

2. (судно) выратава́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)