расчаро́ўвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расчаро́ўваюся расчаро́ўваемся
2-я ас. расчаро́ўваешся расчаро́ўваецеся
3-я ас. расчаро́ўваецца расчаро́ўваюцца
Прошлы час
м. расчаро́ўваўся расчаро́ўваліся
ж. расчаро́ўвалася
н. расчаро́ўвалася
Загадны лад
2-я ас. расчаро́ўвайся расчаро́ўвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час расчаро́ўваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчаро́ўвацца несов., возвр., страд. разочаро́вываться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчаро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расчаравацца.

2. Зал. да расчароўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчаро́ўвацца enttäuscht sein [wérden]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расчарава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак., у кім-чым.

Зведаць расчараванне.

Р. ў выніках працы.

|| незак. расчаро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разочаро́вываться возвр., страд. расчаро́ўвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozczarowywać się

незак. расчароўвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

enttäuschen

1.

vt расчаро́ўваць

2.

(sich)

расчаро́ўвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zniechęcać się

незак. (do kogo/czego) расчароўвацца (у кім/чым); губляць ахвоту (інтарэс) (да чаго)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zrażać się

незак. do kogo/czego расчароўвацца ў кім/чым; страчваць ахвоту (жаданне) да чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)