расцугля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

Вызваліць каня ад цугляў.

Р. каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расцугля́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расцугля́ю расцугля́ем
2-я ас. расцугля́еш расцугля́еце
3-я ас. расцугля́е расцугля́юць
Прошлы час
м. расцугля́ў расцугля́лі
ж. расцугля́ла
н. расцугля́ла
Загадны лад
2-я ас. расцугля́й расцугля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расцугля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расцугля́ць сов. разнузда́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расцугля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Выняць з рота каня цуглі, адшчапіўшы ад аброці. Расцугляць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцугля́ць (каня) ábzäumen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расцугля́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад расцугляць.

2. у знач. прым. Без цугляў, вызвалены ад цугляў. Расцугляныя коні.

3. перан. Разбэшчаны, распушчаны, нічым не стрыманы. Яму давялося быць сведкам самага расцуглянага хабарніцтва, якое тварылася вакол. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)