расхіста́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Пачаць моцна хістацца.

Маятнік расхістаўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць няўстойлівым ад хістання.

Слупок расхістаўся.

3. перан. Пахіснуцца, разладзіцца.

Дысцыпліна расхісталася.

|| незак. расхі́ствацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхіста́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расхіста́юся расхіста́емся
2-я ас. расхіста́ешся расхіста́ецеся
3-я ас. расхіста́ецца расхіста́юцца
Прошлы час
м. расхіста́ўся расхіста́ліся
ж. расхіста́лася
н. расхіста́лася
Загадны лад
2-я ас. расхіста́йся расхіста́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час расхіста́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расхіста́цца сов.

1. расшата́ться;

вушакі́ ў дзвяра́х ~та́ліся — косяки́ у двере́й расшата́лись;

2. перен. расшата́ться; осла́биться;

дысцыплі́на ~та́лася — дисципли́на расшата́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхіста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Пачаць доўга і моцна хістацца. Спрытны Ра пераскочыў на суседнюю галіну, але яна так нахілілася і расхісталася, што другім няма чаго было і думаць .. [ісці] за ім. Маўр.

2. Стаць хісткім, няўстойлівым ад хістання. [Пётр:] — Расхісталіся гайкі, нож стукае, а там і сарвацца можа. «Звязда».

3. перан. Стаць слабым; расстроіцца. Дысцыпліна расхісталася. Здароўе расхісталася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхіста́цца wáck(e)lig wérden, sich lóckern; aus den Fúgen géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расшрубава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бу́ецца; зак.

Аслабнуць у змацаваннях, расхістацца (пра сашрубаванае).

|| незак. расшрубо́ўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскляпа́цца, ‑аецца; зак.

Расхістацца, распасціся ў месцах заклёпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхі́стванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расхістваць — расхістаць і расхіствацца — расхістацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхі́ствацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расхістацца.

2. Зал. да расхістваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшрубава́цца, ‑буецца; зак.

Паслабнуць, расхістацца ў змацаваннях, адшрубавацца (пра што‑н. зашрубаванае). Гайка расшрубавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)