назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| растра́чвання | |
| растра́чванню | |
| растра́чваннем | |
| растра́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| растра́чвання | |
| растра́чванню | |
| растра́чваннем | |
| растра́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
растра́ціць, -а́чу, -а́ціш, -а́ціць; -а́чаны;
1. Расходаваць, патраціць.
2.
3. Незаконна расходаваць (грошы, маёмасць і
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
растра́чивание
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
marnotrawienie
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Verzéttlung, Verzéttelung
I
1)
2) раскі́дванне (на дробязі)
II
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)