растра́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які зрабіў растрату (у 2 знач.).

|| ж. растра́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растра́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. растра́тчык растра́тчыкі
Р. растра́тчыка растра́тчыкаў
Д. растра́тчыку растра́тчыкам
В. растра́тчыка растра́тчыкаў
Т. растра́тчыкам растра́тчыкамі
М. растра́тчыку растра́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растра́тчык м. растра́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растра́тчык, ‑а, м.

Той, хто зрабіў растрату (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растра́тчык м. юрыд. Verúntreuer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

растра́тчик растра́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растра́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да растратчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

malwersant

м. растратчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

marnotrawca

м. марнатравец, растратчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozrzutnik

м. марнатравец, растратчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)