ра́стр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ра́стр
Р. ра́стра
Д. ра́стру
В. ра́стр
Т. ра́страм
М. ра́стры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растр м., спец. растр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растр спец. растр, род. ра́стра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растр, ‑а, м.

Спец. Сістэма ліній, нанесеных у пэўным парадку на якую‑н. паверхню аптычным, графічным, механічным або іншым спосабам, а таксама прыстасаванне, якое складаецца з сістэмы адпаведна размешчаных ніцей, палос, прызмаў, лінзаў і пад.

[Ням. Raster.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растр

т. 13, с. 366

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

растр м. палігр. Ráster m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

растр

(ням. Raster, ад лац. rastrum = граблі)

1) сістэма ліній, нанесеных у пэўным парадку на якую-н. паверхню аптычным, графічным, механічным або іншым спосабам;

2) прыстасаванне, якое складаецца з сістэмы адпаведна размешчаных ніцей, палос, прызмаў, лінзаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Растр паліграфічны 1/611; 5/286; 9/129, 266; 10/620

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

raster [ˈræstə] n. comput. растр;

raster image ра́стравае адлюстрава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ráster

m -s, - палігр. се́тка, растр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)