расто́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
расто́чнік |
расто́чнікі |
| Р. |
расто́чніка |
расто́чнікаў |
| Д. |
расто́чніку |
расто́чнікам |
| В. |
расто́чніка |
расто́чнікаў |
| Т. |
расто́чнікам |
расто́чнікамі |
| М. |
расто́чніку |
расто́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расто́чнік м., спец. расто́чник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расто́чнік, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца расточкай 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расто́чник техн. расто́чнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)