растачы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. расто́чыцца расто́чацца
Прошлы час
м. растачы́ўся растачы́ліся
ж. растачы́лася
н. растачы́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растачы́цца сов. (на станке и т.п.) расточи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растачы́цца ​1, ‑точыцца; зак.

Стаць, зрабіцца шырэй, глыбей ад расточкі ​1. Адтуліна добра растачылася.

растачы́цца ​2, ‑тачыцца; зак.

Стаць большым, шырэйшым ад прыточкі ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расточи́ться сов., техн. растачы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расто́чвацца ​1, ‑аецца; незак.

1. Незак. да растачыцца ​1.

2. Зал. да расточваць ​1.

расто́чвацца ​2, ‑аецца; незак.

1. Незак. да растачыцца ​2.

2. Зал. да расточваць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́чвацца I несов., возвр., страд. раста́чиваться; см. растачы́цца, расто́чваць I

расто́чвацца II несов., страд. иста́чиваться; см. расто́чваць II

расто́чвацца III несов., страд., порт. расставля́ться; см. расто́чваць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)