растасо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. растасо́ўка
Р. растасо́ўкі
Д. растасо́ўцы
В. растасо́ўку
Т. растасо́ўкай
растасо́ўкаю
М. растасо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растасо́ўка ж. растасо́вка; см. растасава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растасо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. растасоўваць — растасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растасо́вка ж. растасо́ўка, -кі ж., растасо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)