рассла́ўлены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассла́ўлены |
рассла́ўленая |
рассла́ўленае |
рассла́ўленыя |
| Р. |
рассла́ўленага |
рассла́ўленай
рассла́ўленае |
рассла́ўленага |
рассла́ўленых |
| Д. |
рассла́ўленаму |
рассла́ўленай |
рассла́ўленаму |
рассла́ўленым |
| В. |
рассла́ўлены (неадуш.)
рассла́ўленага (адуш.) |
рассла́ўленую |
рассла́ўленае |
рассла́ўленыя (неадуш.)
рассла́ўленых (адуш.) |
| Т. |
рассла́ўленым |
рассла́ўленай
рассла́ўленаю |
рассла́ўленым |
рассла́ўленымі |
| М. |
рассла́ўленым |
рассла́ўленай |
рассла́ўленым |
рассла́ўленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рассла́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассла́ўлены |
рассла́ўленая |
рассла́ўленае |
рассла́ўленыя |
| Р. |
рассла́ўленага |
рассла́ўленай
рассла́ўленае |
рассла́ўленага |
рассла́ўленых |
| Д. |
рассла́ўленаму |
рассла́ўленай |
рассла́ўленаму |
рассла́ўленым |
| В. |
рассла́ўлены (неадуш.)
рассла́ўленага (адуш.) |
рассла́ўленую |
рассла́ўленае |
рассла́ўленыя (неадуш.)
рассла́ўленых (адуш.) |
| Т. |
рассла́ўленым |
рассла́ўленай
рассла́ўленаю |
рассла́ўленым |
рассла́ўленымі |
| М. |
рассла́ўленым |
рассла́ўленай |
рассла́ўленым |
рассла́ўленых |
Кароткая форма: рассла́ўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рассла́ўлены разг. рассла́вленный; см. рассла́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рассла́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расславіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассла́вленный рассла́ўлены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)